De jaren zestig
Een latex anti-sliplaag vergroot de legvastheid van de tapijten en diverse experimenten met zelf ontworpen latexmachines vormen de nieuwe uitdaging begin van de jaren zestig. Ook de fabricatie van sisalvilt, al dan niet met zeefdruk in verschillende kleuren en motieven, wordt uitgetest. Op 30 augustus 1962 overlijdt algemeen directeur Pierre Mouvau, die opgevolgd wordt door Jean De Bondt die bij de laatste kapitaalsverhoging van 9 juni 1960 als nieuwe aandeelhouder was toegetreden. Deze voorbije maanden hebben ook een cruciale wending aan de bestaanszekerheid van de fabriek gegeven.
De touwslagerij Louis Vermeire – Van Geeteruyen, in de volksmond bekend als de fabriek van de stekkes, heeft een uitzonderlijk verhaal dat in oorsprong teruggaat naar 1815. De touwslagerij wijzigde op 26 februari 1934 haar naam in La Hammoise, een bescheiden firma met een 50-tal arbeiders die evenwel de nodige naam en faam verwierf op internationale beurzen. Doch ook deze fabriek kon niet onderuit aan de economische druk en op 13 januari 1961 werd de fabriek overgenomen door Ostend Stores & Ropeworks.
Een nieuwe constructie werd uitgetekend: zowel La Hammoise als Tasibel werden in vereffening gezet en ondergebracht in een nieuw bedrijf: Nouvelle Filature et Corderie de Hamme, met de afdeling La Hammoise en de afdeling Tasibel. Het maatschappelijk kapitaal bedroeg 60 miljoen frank en de statuten, vertaald in het Nederlands, kregen in artikel 1 de aanvulling: in ’t verkort, Nofico. Vanaf deze publicatie werd de naam gebruikt op officiële documenten en briefhoofden.
Expansie zowel in productie als in gebouwen, was de uiteindelijke doelstelling. Uitbreidingen bleven elkaar opvolgen. Studies over het gebruik van sisal in vloerbekleding en experimenten met getuft tapijt uit synthetische vezels en wol vonden hun neerslag in de fabricage van geweven tapijt in kokos en wol.
